6 Mars, 2025

Ka njëfarë ngrohtësie që vjen nga ndjenja kur mendon që dikush të kupton. Nuk ka të bëjë vetëm me faktin kur dëgjon fjalët e duhura ose merr përgjigjet që vetëm se ishe duke i menduar – është më shumë se kaq.

Është kur dikush me të vërtetë sheh përtej sipërfaqes së asaj që po thoni. Është e rrallë dhe ndoshta kjo është arsyeja pse shihet si diçka kaq intime kur ndodh.

Të kuptuarit bën që gjithçka tjetër të zbehet për një moment, sepse, në atë çast, nuk jeni vetëm me mendimet apo ndjenjat tuaja, dikush tjetër po qëndron aty me ju, jo vetëm si vëzhgues, por si dikush që sheh botën tuaj dhe rezonon me të.

Një nga gjërat më intime që mund të përjetoni në jetë është lidhja e thellë e të kuptuarit nga një person tjetër. Një minutë kur flisni për diçka që ju ka rënduar ose po përpiqeni të shprehni se si ndiheni për diçka të rëndësishme dhe papritmas, personi tjetër përgjigjet në një mënyrë që ju bën të kuptoni se ata jo vetëm që po ju dëgjojnë – ata janë në të vërtetë me ju. Është sikur ata kanë gjetur një mënyrë për t’i përkthyer mendimet abstrakte në mendjen tuaj në diçka të prekshme.

Diçka që në atë moment ndodh dhe (ja ku…) intimiteti lulëzon.

 

Ajo që është interesante është se kjo nuk ndodh gjithmonë në bisedat me njerëz që i njihni tash e një kohë. Ndonjëherë, një person që sapo e keni takuar ose dikush me të cilin nuk flisni shpesh mund t’ju befasojë duke kuptuar diçka thelbësore për ju.

Por kjo është bukuria e saj, po mendoj, kjo është natyra e paqëllimshme e të kuptuarit. Ne shpenzojmë shumë kohë duke u përpjekur të shpjegojmë veten, duke u përpjekur të sigurohemi që të tjerët të dinë se çfarë po nënkuptojmë me gjërat që themi dhe megjithatë, ato momente të të kuptuarit të thellë ndodhin shpesh kur ne nuk po përpiqemi fare ta shpjegojmë vetën.

Ne po tregohemi thjeshtë vetvetja, duke thënë çdo gjë që vjen natyrshëm dhe dikush tjetër është pikërisht aty, duke kapur kuptimin pas fjalëve.

Kjo nuk ndodh përshkak të ndjeshmërisë nga pala tjetër (dhe qëndro sepse këtu ndodh intimiteti) por si rezultat i kujdesit të mjaftueshëm të dikujt tjetër për t’i kushtuar vëmendje, fjalëve tuaja, përtej.

Sigurisht, ky lloj mirëkuptimi nuk është diçka që ndodh gjatë gjithë kohës. Në fakt, më shpesh, ne jemi të keqkuptuar sesa të kuptuar. Është shumë e lehtë të keq-interpretohemi, që qëllimet apo ndjenjat tona të merren nga rruga e gabuar.

Ju mund të ndani një mendim ose një emocion dhe në vend që të gjeni mirëkuptim, ju përballeni me konfuzion ose, më keq, indiferencë.

Është si të bërtasësh në erë, të shpresosh për një jehonë, por të mos marrësh asgjë në këmbim. Kjo është kur mungesa e të kuptuarit mund të ndjehet veçanërisht e izoluar, sikur të jeni larguar dhe askush nuk e di plotësisht se ku jeni ose çfarë po kaloni.

Ka pasur raste kur jam përpjekur kaq shumë t’i shpjegohem dikujt dhe ata thjesht nuk mund ta kuptonin atë që po përpiqesha të thoja. Nuk ishte faji i tyre dhe nuk ishte as faji im, thjesht botët tona nuk po përputheshin në atë moment.

Por pikërisht atëherë fillova të kuptoj se sa e rrallë dhe e çmuar është të kuptuarit e vërtetë. Kur jeni keqkuptuar  tash e shumëherë, filloni t’i dëshironi ato momente kur dikush thjesht e merr atë që thoni pa pasur nevojë të ua zbërtheni atë pjesë-pjesë.

Sigurisht pastaj është ana tjetër, të jeni ata që kupton dikë tjetër. Është po aq intime. Ju dëgjoni fjalët e tyre dhe diçka “klikon”. Mund të thuash se ata nuk po thonë vetëm atë që kanë në mendje, por edhe atë që kanë në zemrën e tyre dhe të lidheni me ta.

DUKET KËSHTU:

“Të shoh. Unë jam këtu me TY, bash në këtë moment”

Prania – kjo është çka e bënë të fuqishme, të qenit i kuptuar.

Në fund të fundit, të kuptuarit nuk ka të bëjë me përsosmërinë. Nuk ka të bëjë që dikush të deshifrojë çdo pjesë tënde ose të jesh gjithmonë në të njëjtën faqe me ta. Ka të bëjë me përpjekjen – gatishmërinë për të provuar, për të dëgjuar, për të parë përtej të dukshmes. Intimiteti i të kuptuarit tjetrin dhe vetë neve, është e vërtetë, është njerëzore dhe është diçka që të gjithë kemi nevojë, pavarësisht nëse e kuptojmë apo jo.