As Albulena Haxhiu, as Donika Gërvalla, as Hekuran Murati e as Arbërie Nagavci, asnjëri prej tyre nuk arriti të marrë më shumë se 57 vota për kryetar të Kuvendit.

Pro faktit që Dimal Basha të jetë kryetar i Kuvendit kanë votuar 73 deputetë. Votoi PDK-ja përveç Ganimete Musliut, Nait Hasanit dhe Fadil Demakut.

Pro votuan edhe Daut Haradinaj, Lahi Brahimaj, Bekë Berisha e Arben Gashi.

Fjalën që e përdorte më së shumti kreyekuvendari i tanishëm ishte “langarecat”, term ofendues që u referohet personave të pandershëm, që shfrytëzojnë të tjerët dhe nuk kanë integritet.

Ironia qëndron këtu: ata që deri dje i quante “langareca”, dje u ul përballë tyre.

I nxori syzet, u doli përballë e lexoi një fjalim të parapërgatitur që s’di ku kishte gjetë kohë ta përgatiste, apo tashmë e dinte që do zgjedhej?

Nëse mendoni qe jemi çliru tash se kemi kryetar… nahhhh… njëherë çlirohemi saherë e ndalim mikrofonin për tjerët, pastaj vazhdojmë.

Qe një bio e kryetarit të Kuvendit e publikuar në faqen e Vetëvendosjes:

Dimal Basha ka lindur më 12 tetor 1979 në Prishtinë dhe jeton në qytetin e Ferizajt.

Studimet e larta i ka përfunduar në “John Jay College of Criminal Justice” në New York, duke diplomuar me vlerësimin më të lartë në drejtimin “E Drejta Penale Ndërkombëtare.”
Dimali gjithashtu ka përfunduar studimet Master në Marrëdhënie Ndërkombëtare, me fokus në “Konflikt dhe Siguri,” në Universitetin “The New School University,” po ashtu në New York.

Por kjo nuk e ndanë prej faktit që ka përdorë terme si “langareca” dhe që e ka pasë 1-sh në biologji, 2-sh në fizikë e matematikë, e 3-sh në logjikë e gjuhë shqipe… po nashta këto nuk hyjnë në punë për t’u zgjedhur kryetar.

E qe ndoshta notës pesëshe në anglisht ja sheh hajrin tash. Po kush ta lypë dëftesën n’ditë t’sotit?

****

Lumir Abdixhiku e quajti gabim të madh votën e këtyre partive në favor të Bashës.
“Është shumë e qartë dallimi vleror që kemi ne me ta edhe sa i përket respektimit të Kushtetutës dhe përmbajtës së njerëzve që ne besojmë që duhet t’u prijnë institucioneve të Kosovës. Ky dallim kristal i qartë, sot u kurorëzua me triumf të injorancës, zërit përqarës e ndarës. Shpresoj që votuesit e partisë së parë sot ndjehen të përfaqësuar.”

Po tash kur e kufizon vetën me fjalinë “nuk e votojna dikë që ka qenë në qeverinë aktuale” si PDK-ja, ja zgjedh tani kryekuvendarin.

Po thellë thellë të gjithë e dimë që edhe nëse ish propozu prap Dimali e PDK-ja nuk e kishte votuar, të gjithë e kishin kryqëzuar për “10 minutat si fore të kërkuara në të dielen”, edhe kishin thanë që nuk janë “në kërkim të zgjedhjes për shtetin”!

****

Një koment e pati edhe kryetari i PDK-së, Memli Krasniqi.

“Pak dëshiror. Besojmë edhe ne – dritë një ditë do të ketë, por ndonjëherë duhet me kërku dritën. Secili lider politik dhe secila parti politike një kontribut duhet me dhënë në këtë punë. Do të ishte mirë sepse edhe LDK-ja me bagazhin e vet, me kontributin e vet, me atë që e proklamojnë si institucionalizëm do të ishte mirë me qenë kontributdhënëse në daljen nga kriza,” u shpreh Krasniqi në “Rubikon”.

Ai shtoi se qëndrimi i LDK-së për të mos u pozicionuar në këtë proces është një vendim i vetë kësaj partie, të cilin ai tha se e respekton.

***

Hajde tash a po e bojmë qeverinë a çka po bojmë next?

***

Më 27 gusht, në ora 21:00, në Prishtina Museum of American Art (që funksionon brenda qendrës së artit Stacion), organizohet një mbrëmje e veçantë me projeksion filmi dhe diskutim mbi trashëgiminë franceze të programit ndërkombëtar të MoMA-s.

Ngjarja fokusohet në ekspozitat që, pas Luftës së Dytë Botërore, sollën në Evropë emra të mëdhenj të artit modern si Rothko, O’Keeffe dhe Pollock, duke ndryshuar përgjithmonë peizazhin kulturor ndërkombëtar.

Do të shfaqet filmi arkivor Expositions de Paris – 50 Years of Art in the United States (1955), i shoqëruar me një hyrje historike mbi marrëdhëniet mes Parisit dhe vizionit të hershëm të MoMA-s.

Një event i rrallë për artistë, studiues dhe dashamirë të artit, që ofron mundësinë të kuptohet më thellë se si modernizmi amerikan u eksportua dhe u prit në Evropë.

***

Në një anë Kuvendi që përzihet mes sharjeve, marrëveshjeve të papritura dhe votave të pashpjeguara, e në anën tjetër një muze që hap dritare drejt botës dhe historisë së artit modern. Një kontrast që s’e shpikëm ne, por që na tregon saktë ku ndodhemi: në mes të banalitetit politik dhe madhështisë së kulturës. Zgjedhja është gjithmonë e jona çfarë duam të shohim më shumë, “langarecat” apo Rothkon?