25 Mars, 2025

Shkruan: Erletë Rrustemi

 

Kumti i editorëve: Ky artikull është shënuar për t’iu treguar gjendjen tonë emocionale, shpirtërore, politike, financiare, kulturore dhe motoristike bazuar në ngjarjet e vërteta të ditës së djeshme dhe domethënien e tyre për ne! Artikujt janë ditorë dhe bëhen një me ty kur ndajmë përditshmërinë e njëjtë në Kosovën tonë. Paper ndanë me ty!

Ahh i dashur lexues, siç ka thënë edhe Terri Guillemets, “Do të doja që çdo mëngjes të niste ndritshëm dhe brenda saj e vetmja gjë e zezë të ishte kafja ime.” Por nganjëherë është e vështirë kur ekziston një cikël që duket sikur nuk ndalet.

***

Duke i pasur të gjithë mekanizmat shtetëror, shteti bëhet i barabartë me qytetarët duke shënuar statusa, ndërsa ne (qytetarët) protestojmë deri në rastin tjetër të tmerrshëm. Është e domosdoshme që këto akte brutale të ndalojnë.

Dje, në fshatin Stanoc të Vushtrrisë, ndodhi një vrasje e dyfishtë, në këtë qytet ku një ditë më parë një 19-vjeçar vrau një bashkëmoshatar të tij.

Zëdhënësi i Prokurorisë Themelore në Mitrovicë, Valon Preteni, ka thënë se, sipas dyshimeve të para, një burrë ka vrarë një grua dhe pastaj edhe veten.

Sot duket sikur edhe qielli qan, për familjarët që lanë pas shpirtrat e viktimave, për gjërat e pambaruara dhe të papërjetuara, për sukseset dhe dështimet që bashkë do t’i kalonin.

Kemi arritur në një pikë kritike kur dhuna, vrasjet dhe tragjeditë janë bërë pjesë e jetës sonë të përditshme.

Çfarë duhet të ndodhë më shumë për të kuptuar se kemi nevojë për një reflektim serioz gjithëkombëtar dhe një ligj të fortë për armët pa leje? A duhet të ndodhin edhe më shumë humbje jetësh për të reaguar si shoqëri?

***

Si gjeneratë e mesit të viteve 2000, në marsin e ’99-ës, e vetmja gjë për të cilën mendonin familja ime dhe mijëra qytetarë të tjerë të Kosovës ishte kthimi në shtëpitë e tyre, të djegura e të shkatërruara – e gjitha çka donin ishte kthimi në tokën e tyre.

Marsi i ’99-ës flet për fillimin e një çlirimi të ëndërruar, flet për fillimin e bombardimeve të NATO-s. Dje ishte ky përvjetor.

***

Në po të njëjtën datë ishte edhe përvjetori i Betejës së Gllogjanit, e cila, e drejtuar nga Ramush Haradinaj, zmbrapsi policinë serbe. Kjo betejë është meritë e atyre që të tjerët i quajtën “të ashtuquajtur heronj të Çakorrit” dhe “gjeneralë të vetëshpallur”.

***

Kryeministri i Kosovës, Albin Kurti, ka deklaruar se Serbia do të mbahet përgjegjëse dhe fajtore para drejtësisë vendore dhe ndërkombëtare për krimet e kryera gjatë luftës në Kosovë.

Ai ka përkujtuar masakrën e Serbisë në fshatin Kotlinë të Kaçanikut 26 vjet më parë, duke thënë se ishte krim shtetëror i “Serbisë së Sllobodan Millosheviqit”.

Kurti ka shkruar në “Facebook” se Serbia është fajtore për të gjitha krimet e kategorive juridike “të kryera në Kosovë, para dhe gjatë luftës”.

***

Galeria Kombëtare e Kosovës ja ka mësyrë vitit të pestë pa drejtor. Edhe katër muaj mbushen fiks pesë vjet prej kur institucioni më i lartë i artit pamor në vend nuk ka drejtor dhe funksionon me ushtrues detyre.

Përderisa për ish-drejtues të këtij institucioni kjo qasje tregon për centralizim të vendimmarrjes nga Ministria e Kulturës, ky institucion nuk e ka arsyetuar mos-hapjen e konkursit për këtë pozitë. Për gati pesë vjet, vetëm dy konkurse janë hapur për pozitën e drejtorit të GKK-së. I pari ishte anuluar nga MKRS-ja në finalizim të procesit. I dyti, pas testit me shkrim. Prej vitit 2022, nuk janë hapur më konkurse.

***

Çdo mëngjes, babai im më kërkonte t’ia përsërisja vetes: “Sot do të jetë një ditë e mrekullueshme.” Një mendim pozitiv është gjëja më e vogël që mund të bëjmë për veten dhe rrethin tonë.