2 Prill, 2025

Sot bota e kinematografisë humbi një nga aktorët më karizmatik dhe të paharrueshëm të brezit të tij. Val Kilmer, artisti që dha shpirtin e tij në çdo rol, ka ndërruar jetë në moshën 65-vjeçare nga komplikimet e një pneumonie.

Ai nuk ishte thjesht një aktor, ishte një legjendë, një shpirt rebel që sfidoi kufijtë e interpretimit dhe i dha audiencës momente të paharrueshme në ekranin e madh.

Një aktor që nuk luante rolet, i jetonte ato

Kilmer ishte mishërimi i përkushtimit artistik. Kur ai portretizoi Jim Morrison-in në “The Doors” (1991), ai jo vetëm që e aktroi atë por u bë Morrison. Ai mësoi të këndonte si ai, të ecte si ai, të mendonte si ai. Kishte këtë përkushtimin e jashtëzakonshëm që e bëri atë një aktor të rrallë dhe të veçantë.

Por për shumë fansa, ai do të mbetet gjithmonë Iceman-i i “Top Gun”, rivali i Maverick-ut të Tom Cruise-it, një figurë e ftohtë dhe e sigurt, që ndonëse me pak fjalë, linte gjurmë të thella dhe si një rreth që mbyllet me dinjitet, dekada më vonë ai u rikthye edhe një herë në këtë rol në “Top Gun: Maverick” (2022), duke dhuruar një nga skenat më prekëse të karrierës së tij: një bisedë e thjeshtë, por e mbushur me emocione të vërteta mes dy miqve të vjetër.

Ai nuk u tremb asnjëherë nga sfidat. “Tombstone” (1993) e bëri atë një Doc Holliday të papërsëritshëm, një ikonë të zhanrit “western”, me një kombinim të mprehtë elegance dhe rreziku. Pastaj erdhi “Batman Forever” (1995), një interpretim unik i “Kalorësit të Errët”, që mund të kishte marrë një drejtim krejt ndryshe nëse ai do të kishte zgjedhur të vazhdonte në atë rol.

Një betejë që e shfaqi më të fortë se kurrë

Në vitin 2015, Kilmer u përball me një sfidë që asnjë skenar nuk mund ta kishte shkruar për të—kancerin e fytit. Pavarësisht se humbi zërin nga trajtimet, ai refuzoi të humbiste shpirtin. Në dokumentarin “Val” (2021), ai na la të kuptojmë se çfarë do të thoshte të jetosh me artin dhe ta duash atë më shumë se gjithçka.

“Nuk më duhet një zë për të treguar historinë time,” thoshte ai me sytë plot jetë edhe pse fjalët i ishin zbehur.

Do të mungoj prania e tij, ajo energji e heshtur por mbizotëruese që ai sillte në ekran. Do të mungoj pasioni i tij për aktrimin, ai intensitet që e bënte çdo rol të ndihej më i madh se jeta vetë. Do të mungoj zemra e tij, ai shpirt artisti që nuk hoqi dorë kurrë nga vetja, pavarësisht vuajtjeve.

Sot, bota humbi një yll, por filmat e tij do të vazhdojnë të ndriçojnë për dekada të tëra. Val Kilmer frymëzoi shumë të tjerë nga puna e tij, në çdo skenë ku ai na bëri të qeshim, të ndiejmë, të besojmë.

Lamtumirë, Val. Roli yt nuk përfundon këtu.