Home
Dje n’Kosovë
Në mungesë të shumicës, të paktën të kemi zë – Dje n’Kosovë!
“Nuk e di” nuk është mungesë ambicieje, është sinqeritet. Është hapësirë për të provuar, për të gabuar, për të ndryshuar mendje. Sepse jeta nuk është një drejtim i vetëm me një destinacion të fiksuar, por një hartë e hapur që i përgjigjet pyetjes: “Kush po bëhem?” më shumë se “Çfarë dua të jem?”.
7 Maj, 2025
Gjithçka rrjedhë, edhe njerëzit! Dje n’Kosovë
Të gjithë kanë një mënyrë të vetën për t’u dorëzuar njëherë në jetë. Disa e tregojnë kur heqin dorë nga të veshurit me rregull përherë, disa humbin dëshirat, disa braktisin shkollën, disa harrojnë qëndrimin ose mbështeten te muzika e trishtuar. Disa të tjerë ndalojnë së fotografuari, apo së dashuruari. E vërteta është se të gjithë kalojnë diçka që ti nuk e di, andaj tregohu i sjellshëm!
6 Maj, 2025
Asnjë ditë s’është njësoj. Dje n’Kosovë
I dashur lexues,
Dita, ditës po e kuptoj se nuk është pozitiviteti ai që na mbanë gjallë çdo ditë, por pranimi. Pranimi që jo çdo ditë është e mirë. Që do të gabosh, do të dështosh, do të ngatërrohesh. Pranimi që jo çdo gjë do të bjerë në vendin e duhur dhe se kjo është krejt normale.
5 Maj, 2025
Të padukshmet që na kushtojnë shtrenjtë! Dje n’Kosovë
Ka një lloj dashurie që ngjan me heroizëm të heshtur. Njerëz që japin, japin, japin dhe harrojnë veten. Njerëz që përkujdesen për të gjithë, por që nuk kujtohen as të ushqehen siç duhet, të flenë mjaftueshëm, të qajnë kur duhet, të ndalojnë kur janë të lodhur. Njerëz që mendojnë se vetëm duke sakrifikuar veten dinë të duan siç duhet.
4 Maj, 2025
Përvoja jonë kolektive quhet heshtje! Dje nga zemra e Ballkanit!
Njerëzit thonë: thuaje të vërtetën. Por nuk është aq e lehtë. Sepse e vërteta rrallë vjen e pastër si uji në gotë. Ajo vjen me nuanca, me të pathëna dhe me frikëra të vogla. Dhe kur përpiqesh ta thuash, shpesh përmbyllesh në mëdyshje: a është kjo e imja, apo e tyre? Dhe a do ta durojmë dot të gjithë, pasi të thuhet?
3 Maj, 2025
Në një vend ku edhe protestat heshtin!
I dashur lexues, në jetë, gjithmonë do të kemi njerëz që me një fjalë, një buzëqeshje apo thjeshtë me praninë e tyre, e mbushin dhomën me dritë. E pastaj ka edhe të tjerë, që me largimin e tyre, e lirojnë ajrin. Të dy llojet na mësojnë diçka për jetën.
2 Maj, 2025
A po shfaqen shenja drejt një zgjidhjeje? Dje nga Kosova!
I dashur lexues, dje ishte dita e fundit e muajit prill, shpresoj që je rikuperuar nga ajo që të ka lënduar dhe që la shenja në nënvetëdijën tënde pa e vënë ti re. Teksa uroj që maji të jetë muaji që ti shpërthen duke lulëzuar në atë që është e shkruar të jesh!
1 Maj, 2025
Përpjekja për dritë, dje n’Kosovë!
Në thellësinë e dimrit, më në fund mësova se brenda meje ndodhej një verë e pathyeshme. Ka ditë kur gjithçka përreth duket e ngrirë; bota heshtë, njerëzit ftohen, mendimet errësohen. Në ato çaste, kur vetmia merr formë konkrete, vetëm atëherë e kuptojmë që çka na mbanë gjallë nuk është drita nga jashtë, por gjithçka që kemi nga brenda.
30 Prill, 2025
Në mes të stuhisë së papërfunduar! Dje n’Kosovë
Një gjë ndoshta e dinte Murakami kur thoshte: dhe sapo të kalojë stuhia, nuk do të kujtohet si e përballove… por një gjë është e sigurt: kur të dalësh prej saj, nuk do të jesh më personi i njëjtë. Merri si të mirëqena ndryshimet që të ndodhin, duke i përdorur.
29 Prill, 2025
Një ditë që flet për fundjavën e Kosovës
Mirëmëngjesi i dashur lexues, të uroj një javë sa më të mbarë, njësoj si mendimi yt i pastër kur afrohesh ta përqafosh nënën.
Ka një thënie që thotë: “Lulet e plastikës nuk rriten, sado që t’i ujitësh.” Kjo shprehje na kujton se, pavarësisht përpjekjeve tona, diçka që nuk është e vërtetë nuk mund të zhvillohet apo të lulëzojë.
Ashtu si uji nuk ndikon në lulet plastike, as përpjekjet tona nuk do të sjellin fryte nëse mungon autenticiteti.
28 Prill, 2025